کسب‌وکارهای بین‌المللی و افراد دارای منافع جهانی تحت تأثیر نوسانات بازار ارز قرار دارند. نوسانات ماهانه اغلب از چند درصد فراتر می رود، که می تواند برای از بین بردن حاشیه سود و تغییر شدید جریان نقدی کافی باشد.
بسیاری از مشتریان ما زمان لازم برای نظارت بر رویدادهای جهانی، پیگیری حرکات روزانه و مطالعه عوامل پیچیده را ندارند، بنابراین به ما مراجعه می کنند تا آنها را در جریان تحولات سیاسی و اقتصادی قرار دهیم.
دلایل مختلفی برای افزایش و کاهش ارزش نسبی ارز وجود دارد که برجسته‌ترین آنها را در زیر خلاصه کرده‌ایم که بسیاری از آنها ذاتاً به هم مرتبط هستند:
دیفرانسیل تورم
تورم اصطلاحی است که برای توصیف افزایش متوسط قیمت کالاها و خدمات یک منطقه در یک دوره زمانی خاص به کار می رود. برای مثال، اگر تورم بریتانیا افزایش یابد، هر پوند سیب کمتری می‌خرد، بنابراین ارزش آن پوند کاهش یافته است. نرخ ارز به دلیل عرضه و تقاضا تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. به عنوان مثال، اگر قیمت کالاها و خدمات در بریتانیا سریعتر از ایالات متحده افزایش یابد، آمریکایی ها علاقه کمتری به خرید پوند دارند زیرا کالاها و خدمات کمتری خریداری می کنند، بنابراین ارزش نسبی پوند کاهش می یابد.
با این حال، این تا حدودی یک شمشیر دولبه است، زیرا اگر تورم بسیار پایین باشد و هدف بانک مرکزی برای عملکرد اقتصادی بهینه را از دست بدهد، ممکن است این نشانه رکود تلقی شود. این امر می‌تواند باعث تضعیف پوند در واکنش به احتمال افزایش محرک‌های بانک مرکزی، اغلب به شکل کاهش نرخ بهره شود.
بانک مرکزی تا حد زیادی مسئول کنترل تورم با استفاده از سیاست پولی برای هدایت/ساختن یک اقتصاد سالم و پایدار است.
سیاست پولی بانک مرکزی
تفاوت نرخ بهره -
مصرف کنندگان به منظور وام گرفتن پول و دریافت بهره در هنگام وام دادن به بانکها ، علاقه خود را پرداخت می کنند. بانک مرکزی یک کشور به طور کلی چندین بار "نرخ پایه" را در سال تعیین می کند ، که بر نرخ بهره در کل اقتصاد تأثیر می گذارد. یک بانک مرکزی نرخ بهره خود را در مواقع رونق اقتصادی (سفت شدن پولی) افزایش می دهد ، تا وام بگیرد ، که باعث می شود مردم به جای خرج کردن ، صرفه جویی کنند. ارز کشور به طور کلی در این مورد تقویت می شود زیرا تقاضا هنگام افزایش نرخ بهره افزایش می یابد ، زیرا سرمایه گذاران خارجی با عملکرد بالاتر جذب می شوند. ورود "پول داغ" در کشورهایی که نرخ بهره بالایی را ارائه می دهند به پایان می رسد. تعدیل نرخ بهره یکی از مهمترین و شفاف ترین رویدادها است و معامله گران دائماً در حال نظارت بر لفاظی از خط مشی در کنفرانس های مطبوعاتی برای تعیین محتمل ترین دوره عمل هستند.
شل کردن عرضه پول -
هنگامی که عرضه پول گسترش می یابد یا به راحتی قابل دسترسی است ، از آن به عنوان "سست" یاد می شود. بعضی اوقات یک بانک مرکزی ارز بیشتری را ایجاد می کند که به سیستم بانکی تزریق می شود ، که باید به بقیه اقتصاد فیلتر شود. مطابق با اصول اساسی عرضه و تقاضا ، اگر ارز بیشتری در سیستم وجود داشته باشد ، هر واحد ارزش خود را از دست می دهد و قیمت تضعیف می شود.
مداخله در بازار ارز
در صورت افزایش ارز ملی ، یک مقام پولی مانند یک بانک مرکزی ممکن است مداخله کند تا از عوارض جانبی بر اقتصاد جلوگیری کند. مداخله را می توان به چهار دسته تقسیم کرد اما دو روش که بیشترین تأثیر را در نرخ ارز دارند به شرح زیر است:
Jawboning: یک تکنیک کلامی و ساده ترین شکل مداخله. رئیس بانک مرکزی ممکن است اقتصاد را "صحبت" کند و اهداف سیاست های آینده خود را در طی یک کنفرانس/بیانیه مطبوعاتی ، با هدف تأثیرگذاری بر بازار ، تحریک کند و باعث ایجاد واکنش فروش شرکت کنندگان در بازار شود.
عملیاتی: رایج ترین شکل مداخله فیزیکی ، که عمدتاً در هنگام فروش یک بانک مرکزی مقادیر گسترده ای از ارز ملی خود را برای دیگری (اغلب با تبادل اوراق بهادار) می فروشد تا ارزش نسبی آن را تضعیف کند. عرضه بزرگتر در مقایسه با تقاضا باعث کاهش قیمت می شود.
نمونه خوبی از زمانی که یک بانک مرکزی ممکن است در بازار ارزی مداخله کند در سوئیس با بانک ملی سوئیس (SNB) است. فرانک (CHF) به دلیل ثبات سیاست های ملی کشور و اقتصاد قوی ، به طور گسترده ای یک ارز پناهگاه در سراسر جهان محسوب می شود. در زمان ریسک جهانی و عدم اطمینان ، سرمایه گذاران به طور معمول برای پناهگاه به ارز می پردازند. با این حال ، این همیشه برای اقتصاد محلی که به شدت به صادرات جهانی متکی است ، خوب نیست - یک ارز قوی تر باعث می شود محصولات در مرحله بین المللی عزیزتر و در نتیجه کمتر رقابتی شوند. اگر CHF از جایی قدردانی کند که به موجب آن SNB می داند که تأثیر منفی بر اقتصاد سوئیس دارد ، ممکن است به یکی از روشهای فوق الذکر عمل کند.
تراز پرداخت (BOP) - کسری/مازاد حساب جاری
"تراز پرداخت" اندازه گیری کل حجم معاملات از جمله واردات و صادرات کالا ، خدمات و سرمایه و حواله پول است. اگر یک کشور بیش از آنچه که ارسال می کند ، پول بیشتری کسب کند ، به عنوان مثال اگر درآمد حاصل از صادرات به شدت افزایش یابد و از قیمت واردات فراتر رود ، تقاضا برای ارز افزایش می یابد که می تواند باعث افزایش قیمت آن در مقایسه با شرکای تجاری خود شود.
بدهی دولت/ملی
این مبلغ پولی است که یک دولت برای تأمین مالی هزینه های خود وام می گیرد. دولت ها به طور معمول برای جمع آوری سرمایه اوراق قرضه یا اوراق بهادار دیگر می فروشند. اگر وام یک کشور به سطحی افزایش یابد که مدیریت بدون یک استراتژی معتبر برای بازپرداخت آن دشوار باشد ، می تواند از نظر مالی غیرمسئولانه تلقی شود و در موارد شدید می تواند باعث شود که آنها به صورت پیش فرض در وام های خود باشند. بنابراین ، به احتمال زیاد باعث می شود سرمایه گذاران بتوانند دارایی های خود را به آن ارز بفروشند و به یک کلاس دارایی ایمن تر فرار کنند و در نتیجه کاهش تقاضا به استهلاک ارزی منجر شود.
اگر یک آژانس بزرگ تجزیه و تحلیل مالی مانند Moody رتبه بندی اعتباری یک کشور را کاهش دهد ، این نشانگر ریسک پیش فرض است ، بنابراین ارز اغلب به دلایلی که در بالا توضیح داده شد ، کاهش می یابد.
حدس و گمان
برخی از سرمایه گذاران ارز را خریداری می کنند زیرا معتقدند ارزش آن افزایش می یابد و می توانند آن را برای سود بفروشند. در دوره هایی که تقاضای بالاتری برای ارز وجود دارد ، قیمت افزایش می یابد و برعکس.
عملکرد اقتصادی/داده های کلان اقتصادی و سیاست
سرمایه گذاران خارجی اغلب سرمایه خود را در کشورهای باثبات با اقتصاد قوی می کارند و از کشورهایی با عدم اطمینان/آشفتگی سیاسی بالا و ریسک اقتصادی دور می شوند. افزایش تقاضا برای ارز باعث افزایش قیمت می شود. این را می توان به عنوان "پرواز به پناهگاه های امن" نام برد.
تغییرات در روندهای عمومی
نظارت بر تغییرات در فضای مالی جهانی که از طریق آن روندهای کلی می توانند معکوس شوند، مهم است. به عنوان مثال، در طول وضعیت ویروس کرونا، زمانی که بانک‌های مرکزی نرخ بهره را کاهش دادند، در واقع تأثیر مثبتی بر ارزهای مربوطه داشت، زیرا خوش‌بینی سرمایه‌گذاران با این چشم‌انداز تقویت شد که اقدامات لازم برای مقابله با تخریب اقتصادی ناشی از قرنطینه‌های دولتی انجام شده است.
